بابک ریاحی پور

سالهای آغازین
بابک ریاحی پور در سال ۱۳۴۸ در تهران زاده شد. او در سال ۱۳۶۵ به شهر هامبورگ آلمان رفت و پس از سه سال، نوازندگی بیس را به طور اتفاقی آغاز کرد. یکی از دوستان بابک، یک گیتار بیس در اختیار داشت که نیازی به آن نداشت. پس ساز خود را به او قرض داد تا با آن تمرین کند. بعد از سه هفته تمرین، بابک نوازندگی در یک گروه مبتدی پانک راک را آغاز کرد. پس از مدتی، او شروع به کار با گروه های دیگر کرد که هیچ یک از آنها به موفقیت چندانی دست نیافتند.
ریاحی پور در اوایل دهه ی هفتاد خورشیدی، پس از حدود هفت سال به ایران بازگشت. در ایران، بابک مدتی در زمینه نشر و ترجمه کتاب فعالیت کرد و پس از مدتی با بابک امینی و فؤاد حجازی آشنا شد و بدین نحو، وارد جریان موسیقی ایران شد. در واقع داستان بابک ریاحی پور به عنوان بیسیست، از همین روزها آغاز شد. در آن زمان، تعداد نوازندگان بیس چندان زیاد نبود و این امر، بستر مناسبی برای به شهرت رسیدن ریاحی پور فراهم آورد.
او در سال ۱۳۷۵، به همراه رامین بهنا، پدرام درخشانی و رضا آبایی، هسته اصلی گروه «آویژه» را تشکیل داد و این گروه با حمایت صدا و سیما، به ساخت موسیقی تلفیقی بی کلام پرداخت. آویژه با استقبال بسیار خوبی مواجه شد و در سال ۱۳۷۷، آثار خود را برای نه شب در فرهنگسرای ارسباران روی صحنه برد. علاوه بر آن، این گروه جایزه خورشید زرین جشنواره مهر را نیز به خود اختصاص داد. با این همه، آویژه عمر چندانی نداشت و پس از مدتی به فعالیت خود پایان داد.
از سوی دیگر، موج نوی موسیقی پاپ آغاز شده بود و موسیقی های غیرتجاری تری مانند آثار آویژه، به تدریج در سایه قرار گرفتند و بابک ریاحی پور نیز جذب این بازار جدید شد. در آن سال ها، او با خوانندگان بسیاری از جمله خشایار اعتمادی، علیرضا عصار، محمد اصفهانی، مانی رهنما، حامی، محمد نوری، فرمان فتحعلیان، ناصر عبداللهی و … همکاری کرد.
اما این تمام داستان نبود. به جز خوانندگان موسیقی پاپ، ریاحی پور با برخی از هنرمندان مستقل نیز همکاری داشت. شاید بتوان گفت نقطه اوج کار او در دهه ی ۷۰، همکاری با «اوهام» بود. گروه اوهام، در سال ۱۳۷۸ تشکیل شد و اعضای اصلی آن عبارت بودند از شهرام شعرباف (خواننده و آهنگساز)، شاهرخ ایزدخواه (گیتار الکتریک) و بابک ریاحی پور (گیتار بیس). نخستین آلبوم آنها به نام «نهال حیرت» یک سال بعد منتشر شد و با استقبال چشم گیری مواجه شد.
به علاوه، او در این سالها در کنار هنرمندانی چون کوروش یغمایی نیز به اجرا پرداخت.

دهه هشتاد خورشیدی
در دهه ی ۸۰، ریاحی پور علاوه بر فعالیت ها و اجراهای معمول و عضویت در گرو ه هایی چون «آتما» و …، به انتشار آثار شخصی و انفرادی خود پرداخت. او در سال ۱۳۸۲، اولین آلبوم شخصی خود به نام «آزمون و خطا» را منتشر کرد. در این آلبوم، هنرمندان مختلفی مانند هومن جاوید، عین الله کیوان شکوه، فرمان فتحعلیان، شهرام شعرباف و شاهرخ ایزدخواه نیز حضور داشتند.
همچنین او در این دهه به برگزاری کنسرت های مستقل نیز پرداخت و در جریان آنها با هنرمندانی چون نوریک میساکیان، رامین بهنا، آرا سرکیسیان، حامد طاهری، صفا درمان و فرزاد قیصری پور همکاری کرد. این اجراها با استقبال خوب مخاطبان مواجه شدند.

سالهای اخیر
در سالهای اخیر، ریاحی پور همچون دهه های گذشته، به فعالیت های گوناگونی مشغول بوده است. او علاوه بر کار با خوانندگان پاپ مانند بابک جهانبخش، رضا یزدانی و …، در گروه هایی چون «دیوار» حضور پیدا کرده است.
اعضای اصلی گروه دیوار عبارت بودند از بابک ریاحی پور، مسعود همایونی (گیتار الکتریک)، پویا نیک پور (پیانو و کیبورد)، یاشار خسروی (ساکسوفون) و ایلیار خسروی (درامز). این گروه، یک آلبوم به نام «دیوار» را به بازار عرضه کرد و پس از چندی به فعالیت خود پایان داد.
به جز دیوار، او در کنار فهام گوهری، فرزاد رضایی، نیما طاری، نیما حمیدی و …، گروه موسیقی «رادیو» را شکل دادند که از نخستین آلبوم آنها با نام «رادیو»، در سال ۱۳۹۷ رونمایی شد.
بابک ریاحی پور، افزون بر کار آهنگسازی و نوازندگی، به تدریس نیز مشغول است.
نوازندگانی چون جاکو پاستوریوس (Jaco Pastorius)، یوناس هلبورگ (Jonas Hellborg)، ویکتور ووتن (Victor Wooten)، استنلی کلارک (Stanley Clarke)، استینگ (Sting) و … بر نوازندگی ریاحی پور تأثیر گذاشته اند. او یکی از دلایل اصلی موفقیت خود را تطبیق پذیری و انعطاف پذیری بالا می داند.